در مهاجرت، با مسیحیان زیادی نشست و برخاست داشته‌ام. طبیعی است که همه یک جور نباشند. برخی در قید و برخی بی‌قید! اما حسرتِ «انسان»، انسانی که باید باشد و رفته است یا اصلا نیامده است، در چشمان همه‌ی آنها مشترک بود.

من جوانا فرانسیس را به خوبی می‌فهمم و نامه‌اش را عمیقا درک می‌کنم که او هم صاحب یک جفت از همین چشم‌های حسرت‌بار است.

نامه‌ی او را در قسمت یک پادکست ری-مَکث خوانده‌ام. نامه‌ای که حالا قدیمی است، اما حرف‌هایی که به شدت تازه است.

نامه‌ی او در پایگاه‌های اینترنتی زیادی منتشر شده است، یکی از آنها را اینجا می‌گذارم برای بررسی دوستان اهل پژوهش:

https://www.thestudentroom.co.uk/showthread.php?t=2591132

.

ری-مَکث | پادکستِ یونس محمدی

در پتریون، یوتوب، بله، ایتا، اینستاگرام و ویراستی دنبال کنید.

وب سایت : U-nes.ir

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.